براي جلوگيري از استفاده غيرمجاز از برنامه ها ويا تكثيرغيرقانوني آنها، اصطلا حا به آنها قفل مي زنند. قفل گذاري كلا به دو روش نرم افزاري و سخت افزاري انجام مي شود .

قفل سخت افزاري ( Hardware lock ):
چنانچه ازسخت افزارخاصي براي قفل گذاري استفاده شود، به آن قفل سخت افزاري مي گوييم.
بعضي از این نوع قفل ها به صورت يك رابط، بر روي پورت پارالل سيستم نصب مي شوند كه البته هر دو نوع آن عملكرد مشابه دارند. بخش اصلي قفل، از يك حافظه قابل پاك شدن تشكيل شده كه با توجه به نوع و حجم آن، داراي عملكردي متفاوت مي باشد و عمدتا به يكي از دو روش زير عمل مي كند:
الف) روش اول قفل گذاري به اين صورت است كه توليد كننده نرم افزار يك يا چند بايت از اطلاعات را در قفل نوشته و برنامه در هنگام اجرا آن را چك مي كند. در صورتيكه قفل وجود داشته باشد، برنامه به كار خود ادامه مي دهد و اگر قفل وجود نداشته باشد و يا اطلاعات خوانده شده از روي قفل صحيح نباشد، برنامه متوقف شده و با اعلام خطا، از اجراي صحيح، سرباز مي زند. اين نوع قفل ها داراي ساختاري ساده بوده و حافظه اي در حد چند بايت دارند و قيمت آنها ارزان است.



برنامه ریزی و استفاده از این نوع قفل ها :
استفاده از اين قفل ها بسيار ساده بوده و نياز به تخصص خاصي ندارد،تنها كافيست كه نرم افزار ويژه قفل را ( كه توسط شركت توليد كننده قفل ارائه شده ) اجرا نمود. در ابتدا كه قفل فاقد اطلاعات است(حافظه قفل خالی است) اول يك كلمه دلخواه، به عنوان كلمه عبور درخواست كرده و سپس با توجه به نوع قفل، يك يا چند كلمه اطلاعات را دريافت و در حافظه قفل ثبت كنيد. در دفعات بعد مي بايست كلمه عبوري كه اولين بار ثبت شده، وارد شود تا بتوان به اطلاعات دروني قفل دسترسي داشت. البته بعد از ورود به برنامه اين كلمه قابل تغيير است.

در هر صورت، پس از ثبت اطلاعات در قفل، توليد كننده نرم افزار، اطلاعات ثبت شده در يك برنامه چك مي كند كه نحوه چك كردن اطلاعات، با توجه به نوع قفل متفاوت است. در بعضي فقط اطلاعات درون قفل چك مي شود و در بعضي ديگر، در مرحله اول وجود قفل چك شده و در مرحله بعدي، اطلاعات درون آن چك مي شود.


ب) روش ديگر قفل گذاري به اين صورت است كه توليد كننده نرم افزار، بخش كوچكي از برنامه را در حافظه قفل قرار مي دهد كه در اين حالت، چنانچه قفل وجود نداشته باشد برنامه به هيچ وجه، قادر به اجرا و ادامه كار نخواهد بود. اين نوع قفل ها، داراي ساختاري كمي پيچيده، حافظه اي بعضا تا چند كيلو بايت، و قيمتي نسبتَََا گران هستند. استفاده از اين قفل ها، به سادگي نوع قبلي نيست. البته نحوه كلي كار مشابه روش قبلي است.

برنامه ریزی و استفاده این نوع قفل ها:
با اجراي نرم افزار ويژه قفل و وارد نمودن كلمه عبور، بايد نام فايلي را كه مي خواهيم بر روي آن قفل بزنيم، مشخص كنيم، تا بخشي از آن در قفل ثبت گردد. البته در بعضي ديگر از اين نوع قفل ها، كه حفاظت بيشتري را انجام مي دهند، مي بايست توسط توليد كننده نرم افزار دقيقا كنترل شود كه چه بخش هايي از فايل بايد در قفل ثبت گردد كه البته انجام اين كار نياز به تخصص و تجربه كافي دارد، چرا كه بعضا ممكن است كه خطا در انجام كار، باعث بروز اشكال در برنامه توليدي بشود. چون با اين كار در واقع بخشي از برنامه در قفل ثبت مي گردد، واضح است كه هر قفل فقط براي يك نسخه از برنامه مي تواند مورد استفاده قرار بگيرد و به همين علت كاربرد اين قفل، كمتر است. ضمنا نوع ديگري از قفل ها هستند كه هر دو روش فوق استفاده مي كنند، اما طرفدار چنداني ندارند.


قفل های نرم افزاري (Software Lock) :

چنانچه از روش ها و ترفند هاي نرم افزاري، براي قفل گذاري استفاده شود، به آن قفل نرم افزاري مي گوييم. قفل هاي نرم افزاري داراي تنوع بيشتري بوده و بعضا از لحاظ طراحي و اجرا سليقه اي و ابتكاري مي با شند. اما مي توان نحوه عملكرد اكثر آنها را، توسط يكي از 3 روش ذيل، تشريح نمود:

1) محدوديت در تعداد كپي(Copy Limited)
در اين حالت برنامه نصب كننده نرم افزار، فضاي مشخصي در ديسك را با روش خاصي فرمت كرده، و تعداد مجاز نسخه برداري را در آن درج مي كند. بدين طريق با هر بار كپي كردن برنامه، يك واحد از اين عدد كم مي شود و هنگامي كه تعداد مجاز آن به صفر رسيد، ديگر نمي توان برنامه را بر روي سيستم نصب نمود.
حال ممكن است اين سوال مطرح شود كه مگر نمي توان پس از نصب برنامه، از آن پشتيباني(Back Up) گرفته و سپس از نسخه پشتيبان نيز، بر روي سيستم ديگري استفاده نمود؟ پاسخ منفي است. زيرا هنگام نصب، اطلاعاتي راجع به سخت افزار سيستم كه مي تواند مثلا شامل نوع قطعات و يا شماره سريال قطعات باشد، در جايي، در محدوده قفل ذخيره مي شود و از اين پس هر بار در هنگام اجراي برنامه، اين اطلاعات به دقت چك مي شود و در صورت هرگونه تغيير، برنامه اجرا نمي شود.

2) استفاده از ديسكت در هنگام اجراي برنامه (Disk Required)
در اين حالت، ديسكت مورد نظر، يا به روش خاصي فرمت مي شود و سپس در هنگام اجرا، اطلاعات روي آن بررسي مي شود، و يا اينكه قسمتي از ديسكت را بصورت فيزيكي و عمدي خراب مي كنند و در اينجا، در واقع همان صدمه اي كه به عمد، بر سطح ديسكت وارد شده است، به عنوان قفل و محافظ نرم افزار عمل مي كند. از اين پس براي انتقال برنامه از يك سيستم به سيستم ديگر، اين فلاپي مانند قفل سخت افزاري عمل مي كند و مي بايست مختصات آن توسط برنامه تاييد شود و چنانچه اين فلاپي در درايو نباشد، برنامه اجرا نخواهد شد.


3) قفل سي دي (اجرا از روي سي دي)
با متداول شدن سي دي و يا لوح فشرده، روش جديدي در قفل گذاري ابداع شد و آن اجراي برنامه از روي سي دي است. در اين حالت برنامه هنگام اجرا، به سي دي رجوع كرده و نقاط خاصي از آن را چك مي كند. اين نقاط بخش هايي هستند كه به صورت فيزيكي علامت گذاري شده اند ودر واقع به نوعي صدمه ديده اند و معمولا اين خرابي با تابش اشعه ليزر انجام مي شود. به اين ترتيب به اصطلاح نقاط معيني از سي دي ليزرسوز مي شود. اين نقطه يا نقاط، به عنوان قفل سي دي عمل مي كند و از عمل تكثير يا كپي برداري و همچنين استفاده غير مجاز از آن جلوگيري به عمل مي آورد.


در خاتمه سوالي كه در مورد سه روش فوق الذكر مطرح است، اين است كه آيا مي توان قبل از نصب، از ديسكت ها و CD هاي قفل گذاري شده كپي تهيه كرد و سپس آنها را نصب كرد؟
پاسخ منفي است، زيرا همانگونه كه اشاره شد، بخشي از ديسكت و يا تمامي آن، به روش خاصي فرمت مي شود كه قابل كپي برداري نيست و يا اينكه محل و نقاطي كه بر روي ديسكت و يا سي دي، به صورت فيزيكي و عمدي صدمه ديده اند، اجازه كپي برداري را نمي دهند و مانع از انجام اين كار مي شوند

اطلاعات خوبی بود
ممنون

حالا چطوري بايد قفل ها را شكست؟

همانطوریکه در مقاله فوق اشاره شده در این نوع قفل ازسخت افزار خاصی برای قفل گذاری استفاده می شود که به آن قفل سخت افزاری می گوییم. قفلی که در اینجا بحث می شود قفلی است که بر روی پورت موازی یا پارالل کامپیوتر PC شما نصب می شود. عملكرد یك قفل سخت افزاری به این صورت می تواند باشد كه هرلحظه یا در زمان معینی برنامه شما ورودی پورت Parallel را چك كند اگر برابر مقداریست كه شما در برنامه خود تعیین كرده اید آنگاه قفل به پورت متصل است . اما اگر قفل شما به پورت متصل نیست یعنی قفل از پورت جدا شده است یا اتفاقی افتاده است كه قفل درست كار نمی كند .


پورت موازی Parallel یكی از مفیدترین و پركاربردترین پورتهای كامپیوتر است كه كاربران و طراحان برای متصل كردن مداراتی كه طراحی كرده اند از آن استفاده میكنند . در این مقاله سعی بر آن است كه نحوه استفاده از این پورت را فرا بگیرید . جالب است بدانید كه حتی می توانید با این پورت یك روبات را نیز كنترل كنید . اما در اینجا مبنای كار را در طراحی یك قفل سخت افزاری می گذاریم . حتما شده است كه قفلهای سخت افزاری نرم افزارهای مختلف را در هنگام خرید نرم افزار نیز خریده باشید . شاید برایتان جالب باشد بدانید این قفل چگونه طراحی شده است و اساس كار آنها چیست ؟ اگر این مقاله را بخوانید متوجه خواهید شد كه درون تراشه ای كه به شما بعنوان قفل سخت افزاری داده شده است چیزی چندان پیچیده نخواهد بود .

تذكر:
پورت موازی PC ها بسیار حساس هستند كافیست با كمی اشتباه در كار كردن با این پورت كل این پورت را از بین ببرید . اكثرا هم تعمیر این پورت پرهزینه است و شاید بصرفه تر باشد تا یك مادربرد جدید بخرید! بنابراین پیشنهاد می كنم اگر از صحت عملكرد خود و یا مداری كه قرار است به این پورت متصل شود اطمینان ندارید یك كارت I/O بخرید و با آن پورت كار كنید كه اگر هم قرار شد آن را خراب كنید فقط همان كارت را تعویض كنید این كارت می تواند روی اسلات PCI یاISA باشد .

تشریح پورت موازی Parallel

یك پورت موازی 25 پین ماده دارد كه عموما برای اتصال پرینتر به كامپیوتر مورد استفاده قرار میگیرد . اما خیلی از سخت افزار ها میتوانند از این پورت اتصال برقرار كنند . در بخش سخت افزار تالار گفتگوی میکرورایانه در مورد سیگنالهای و عملکرد پورت موازی مفصل بحث شده است. در اینجا اطلاعات مورد نیازمان را مجددا مرور می کنیم. گفتیم که پورت موازی به صورت یک کانکتور 25 پین ( اصطلاحا به آن کانکتور D25 گویند ) در پشت کیس کامپیوتر شما در دسترس است. البته تمام این 25 پین همیشه مورد استفاده نیستند شاید گاهی تنها یك پین را بخواهید استفاده كنید .

اینجا در ابتدا به معرفی پین های این پورت می پردازیم :

در شكل زیر شمایی از یك پورت موازی را می بینید نحوه شماره گذاری پین ها و پایه های کانکتور D25 در شکل زیر امده است. این پینها از راست به چپ و از بالا به پایین شماره گذاری میشوند . یعنی بالایی ترین و سمت راست ترین پین ، پین شماره 1 و سمت چپ ترین و بالاترین پین شماره 13 و پایین ترین و سمت چپ ترین پین شماره 25 است . این 25 پین به چهار گروه تقسیم بندی می شوند :



دوازده پین از 25 پین فوق نقش خروجی را دارند و اطلاعات را از كامپیوتر به خارج می فرستند كه هشت پین از این دوازده پین از پین شماره 2 تا 9 هستند كه روی هم یك بایت را تشكیل میدهند و به این هشت پین پینهای Data گویند.

پین های 18 تا 25 كه در شكل سبز رنگ هستند پینهای GND یا زمین هستند . از لحاظ منطقی مقدار ارزشی صفر و از لحاظ مفهومی انگار كه به زمین متصل هستند كه در این مبحث كاری به آنها نداریم .

پینهای 10 و 11 و 12 و 13 و 15 كه به رنگ قرمز رنگ هستند به عنوان ورودی كاربرد دارند . كه مقادیر پیش فرض آنها یك است و پین شماره 11 مقدار پیش فرض صفر دارد. بنابراین بایت ورودی كه متشكل از پینهای 10 تا 15 هست ( در شكل با S7 تا S3 نمایش داده شده اند ) مقدار پیشفرض 127 دارد كه معادل باینری یا دودویی آن 01111111 می باشد .

پینهای شماره 1 و 14 و 16 و 17 نیز بیتهای خروجی هستند كه به این چهار پین پینهای STATUS گویند ، كه در این مبحث كاری با این پین ها نداریم .
بنابراین نتیجه می گیریم اگر قرار باشد این پورت به پرینتر متصل باشد از طریق پین های شماره 2 تا 9 اطلاعات را به پرینتر می فرستد .و اگر قرار باشد اطلاعاتی را به كامپیوتر از طریق این پورت وارد كنیم تنها از طریق پین های شماره 10 تا 13 و 15 می توانیم این كار را انجام دهیم .